Uzaktır yolların dolandım geldim
Tatlıdır dillerin bağlandım kaldım
Günahım boynuna işte ben öldüm
Gönlüm ataşlara yandı gidiyor
Ömrüm boş hayale kandı gidiyor
Neşet Ertaş

Oniki, onüç yaşlarındayım. Halk Eğitim Merkezi’ndeki bağlama kursuna yazıldım bir hevesle. Bağlama çalmayı öğreneceğim. Yeni yeni de başlamışım çalmaya. Öğrendiğim türkü sayısı en fazla üç. Babam bir gün bana, “Bugün Ayın Işığı” türküsünü çalsana oğlum dedi. Nasıl çalayım? Türküyü bile hiç duymamışım. Duysam da zaten çalamam ki. O gün ilk kez rahmetli babamdan dinledim bu türküyü ve bir daha hiç unutmadım.

Yıllardır merak ettim bu bozlakların doğduğu yerleri, yaşayan insanlarını. Ve uzun zamandır düşündüğüm motosikletimle Türkiye turumun ilk ayağını, bu yüzden, Kırtıllar Köyü diye planladım.
Kırtıllar nüfusunun tamamı abdallardan ibaret olan bir aşiret köyü. Kırşehir’in Akpınar ilçesine bağlı, Kelismailuşağı Köyü’nün bir mahallesi. Artık bir mahallesi. Çünkü, eskiden nispeten kalabalık olan nüfusu, işsizlik nedeniyle aşırı göç vermiş, küçülmüş ve bugünkü 20 hanelik harap halini almış.

Atadan, dededen, babadan öğrendikleri çalgıcılık geleneğini sürdürerek geçimlerini sağlayan köylülerin, ne ekecek toprakları, ne sigortaları ne de maaşları var. Geçimlerini, yaz aylarındaki düğün, nişan gibi törenlerde, çalgıcılık yaparak kazanıyorlar.